I
La giandarmaria di Sarra
Circa à Dumenicu Branca
Pà rimettali la foglia
Chì hè sciassori in Villafranca
Lu peghju sarà per meni
M’ha prumissu è po mi manca.
In "Cantu nustrali" di Germana de Zerbi
Tuttu ugnunu, in i nosci loca, cunnosci qualchi versa di ‘ssu cantu tradiziunali in u disordini ancu. Certi strofi si sò persi è ùn si sà quali era a donna chi si lagna, nè di quali famidda era ‘ssu Dumenicu Branca. Hè pò essa zì Natali Branca, l'autori di "Fasgianu" chi ha ha fattu 'ssu cantu.
Si sà quantunqua chè i Branca erani cullucati in Quenza è in Lataricciu,
mintuatu « bergeries des Branchi » annantu à u « plan Terrier », paisolu di strada inghjò di a casa cantuneri di a Vardiola cuddendu in u Spidali, disbitatu à u principiu di u 20 ° sèculu dopu essa statu brusgiatu. In Lataricciu, si pò sempri veda a casa di u duttori Branca. A so ginerosità hè firmata par pruverbiu, « ch’ iddu morghi u to cavaddu à a porta di u duttori Branca ». Saria statu esigliatu in Italia è mortu culà avilanatu. J Branca
II
S’è tù m’amessi di cori
Cum’è tù mi figurai
O lu batellu di Nizza
O Dumè nun lu piddai
Senza la to Margherita
U mari nun lu varcai.
III
S’è lu mari fussi inghjostru
È la rena carta bianca
È po impiegalli tutti
O li scrivani di Francia
Pà scriva lu nosciu amori
Ùn ci ni saria abbastanza